Esej

Przede mną wyzwanie - esej. Boję się, bo wiem jak bardzo uciekam od wszelkich tematów, nawet tych wymyślonych przez siebie. Postarałem się nie ograniczać sobie pola manewru i nadając bardzo ogólnikowy tytuł zacząłem pisać. Skromnie chcę Was prosić o krytykę - o odpowiedź na pytania: Czy temat wart jest trzech stron A4? Czy sposób w jaki zaczynam nie podrażni tak delikatnej rozprawy?
Oto i wstęp:

Sztuka początkiem bytu

Bóg stworzył wszechświat w sześć dni. Jak malarz przygotował płótno, nałożył pierwsze barwy, a później niczym prawdziwy impresjonista wystukał pędzlem byty ożywione, tym samym nadając rytm ich życiu (można więc zaryzykować stwierdzenie, że na muzyce też się znał). Zacząłem poważnie – od Boga – od tego drażliwego dziś słowa, które aktualnie potrafi zdziałać więcej złego niż dobrego. Jednak to, o czym będę pisał, nie będzie kwestią wiary, co najwyżej pewnego rodzaju estetyki. Po co więc zaczynam od Boga? A dlatego, iż był pierwszy. Nawet, jeśli go nie uznajemy, to przed wszystkim wszystkiego być musiało to nieokreślone Coś – ten stwórca dwóch atomów, które doprowadziły do Wielkiego Wybuchu, bądź jakiegokolwiek innego Dzieła, równie nieokreślonego Artysty.